Της θλίψης οι ψιχάλες

Αν σ' αγκαλιάσουν στη σιωπή
της θλίψης οι ψιχάλες
για να σε νιώσουν η αστραπή
και της βροχής οι στάλες

Αν σε κεντά η μοναξιά
ένα σου στάξε δάκρυ
μια σταγόνα μια σταξιά
στου δειλινού την άκρη

Να πάρει κόκκινο η νυχτιά
μαύρο το καρδιοχτύπι
να χάνονται στη σκοτεινιά
των στεναγμών σου οι χτύποι

Για να σε νιώσουν η αστραπή
και της βροχής οι στάλες
αν σ' αγκαλιάσουν στη σιωπή
της θλίψης οι ψιχάλες

Στων στεναγμών τα κύματα
να πνίγεις τη θωριά της
και με όλα της τα κρίματα
να σβήνεις τα φιλιά της

Στις στάχτες στα καμένα
να ζώνεις τα όνειρα σου
με τ' αστραποκαμένα
φτερά του ερωτά σου

Κι έτσι να δεις που στη σιωπή
στην ερημιά σαν αστραπή 
θα έρθει αγάπη άλλη... 
λυτρωτική.......... Μεγάλη!!......... 

ΑΚΟΥ!!!

Τους στίχους τους έγραψα εμπνεόμενος από τη συγκεκριμένη μελωδία!!!! 

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-06-2016