Αλήθεια.... πως κύλισαν τα χρόνιαανθάκια λες που άνεμο σκορπίσαν
παλιές αγάπες σαν τα χελιδόνια
αλίμονο..φτερούγισαν μ' αφήσαν
Τι κρίμα που ανώφελα στα χρόνια
ανέμελα σκορπίσανε οι ώρες
ντυμένες με πολύχρωμα λαμπιόνια
με σέρναν τον τρελό στις κατηφόρες
στο κορμί μου αυλάκωσαν σημάδια
ο ανόητος που νόμιζα.. "αιώνια"
του έρωτα θα νέμομαι τα χάδια
Τι κρίμα που ανώφελα στα χρόνια
ανέμελα σπατάλησα τις ώρες
ντυμένες με πολύχρωμα λαμπιόνια
με τρέχαν τον τρελό στις κατηφόρες
πάντοτε άξιος και σε ανώτερα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή